Η ιστορία των αλλαγών κομματικής στέγης αποδεικνύει ότι είναι δίκοπο μαχαίρι

Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι κάνουν μεταγραφές για να ενισχύσουν τις ενδεκάδες που κατεβάζουν στα γήπεδα. Τα κόμματα, πάλι, καταφεύγουν σε αυτές για να δυναμώσουν την εικόνα που επιθυμούν να λανσάρουν στα εκλογικά σώματα – έστω κι αν τα νέα τους αποκτήματα δεν δένουν πάντα με την υπόλοιπη ομάδα. Την προηγούμενη εβδομάδα η ΝΔ εγκαινίασε τη μεταγραφική περίοδο της φετινής προεκλογικής αναμέτρησης με τις προσχωρήσεις τριών πρώην κεντροαριστερών στις τάξεις της. Ο στόχος της είναι κάτι παραπάνω από προφανής: η επανάληψη της εκλογικής επιτυχίας του 2019, η οποία βασίστηκε στην κεντρώα στροφή. Ωστόσο, μια μικρή αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία των αλλαγών κομματικής στέγης που συζητήθηκαν από κοινή γνώμη, δημοσιολογούντες και διαδρομιστές του πολιτικού συστήματος δείχνει ότι η συγκεκριμένη τακτική μπορεί να φέρει τα επιθυμητά επικοινωνιακά αποτελέσματα, αλλά ενίοτε μπορεί αργότερα και να εκπυρσοκροτήσει πάνω στις κομματικές έδρες που τη χρησιμοποιούν ως όπλο στην πολιτική αντιπαράθεση.