Οι δυο ψυχές του ΣΥΡΙΖΑ και το σοσιαλδημοκρατικό big bang

Είναι εύλογο το ερώτημα κάποιων συνομιλητών μου. Γιατί όλο και περισσότερο βουλιάζουν σε μια τοξική προεκλογική εκστρατεία στον ΣΥΡΙΖΑ; Εχει αποφασίσει ο κ. Τσίπρας πως η πρωτιά της ΝΔ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και επομένως αυτό που του απομένει είναι να κατακτήσει ένα όσο το δυνατόν υψηλότερο ποσοστό ως δεύτερος, πολύ κοντά στον πρώτο και πολύ μακριά από τον τρίτο; Είναι στη φύση του κόμματος η τοξικότητα, όπως το δάγκωμα του σωτήρα του για τον σκορπιό; Δεν βλέπουν πως με αυτή την τακτική δικαιώνουν τους «ακροκεντρώους» που στο μανιχαϊστικό «Μητσοτάκης ή εκτροπή» αντιπαραθέτουν το επίσης μανιχαϊστικό «δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ»; Δεν βλέπουν πως έτσι αφοπλίζουν κι όλους αυτούς που θεωρούν πως ένα κόμμα που προέρχεται από τον «δημοκρατικό δρόμο» προς τον σοσιαλισμό του Νίκου Πουλαντζά και τον πολιτικό φιλελευθερισμό του Μιχάλη Παπαγιαννάκη δεν μπορεί να μετατραπεί σε τοξικό κόμμα απλά μόνο και μόνο για να παραμείνει κόμμα εξουσίας;