Δεν είναι και πολύ δύσκολο, σε μια εκδήλωση όπως η χθεσινή απολογιστική γιορτή του υπουργείου Παιδείας στο Μέγαρο Μουσικής, να παρεισφρήσουν και μερικοί ταραξίες. Ετσι και έκαναν. Μπήκαν, κάθισαν και περίμεναν υπομονετικά να βγει ο Πρωθυπουργός, ο οποίος είχε προσκληθεί και αναμενόταν να μιλήσει, για να τον αποδοκιμάσουν. Κάποια στιγμή, άρχισαν να γελάνε και να κάνουν θόρυβο. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι παιδί δοκιμαστικού σωλήνα και χρησιμοποίησε το όπλο που δίνει στους πολίτες η δημοκρατία. Τον λόγο. Εξήρε τον ρόλο του γέλιου στις δημοκρατίες και βρήκε ευκαιρία να τονίσει την αξία της γνώσης – που με ανάλογης οχλοκρατικής έμπνευσης πρακτικές μέσα στο πανεπιστήμιο παρεμποδίζεται από ομάδες που έχουν ένα άλλο μοντέλο στον νου τους -, ένα μοντέλο που δοξάζει την αμάθεια και την ισοπέδωση, έχει κρατήσει την παιδεία όμηρο συντεχνιακών διεκδικήσεων και, στην ουσία, περιορίζει και καταργεί την κοινωνική κινητικότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή