Θεσμικές σκιαμαχίες

Ας υποθέσουμε ότι ξυπνάει κάποιος από λήθαργο. Εχουν περάσει κάμποσα χρόνια. Προσπαθεί να προσανατολισθεί. Ο ήλιος εξακολουθεί να βγαίνει απ’ την Ανατολή. Πάμε καλά, σκέφτεται. Τα κόμματα είναι περίπου ίδια. Ο πράσινος ήλιος έγινε ροζ… Το χρέος μεγαλώνει, αλλά οι Ελληνες πλουτίζουν, ενώ τα funds έτοιμα για δράση με δικαστική βούλα. Η χώρα ένα απέραντο πανηγύρι. Ολα στη γύρα… Εκλογές πλησιάζουν, σκέπτεται. Στον δρόμο παραμιλάνε γέροι, νέοι και νέες σαν να μιλάνε σε κάποιον… Ανυπόμονος να πληροφορηθεί περισσότερα προμηθεύεται εφημερίδες. Από σκάνδαλο σε σκάνδαλο πέφτει. Ζίμενς, Νοβάρτις, λίστες, βοσκοτόπια, χρηματισμοί, Κατάργκεϊτ, Μαρόκογκεϊτ, Καϊλήδες, Πάτσηδες και λοιποί χρυσοκάνθαροι, στολίζουν τις στήλες των εφημερίδων και τέλος παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ κι άλλα ρυπαρά δίκτυα. Ολοι εναντίον όλων, όλοι ένοχοι κι όλοι αθώοι. Κι όταν, καμιά φορά, φθάνει το αληθινό η υποτιθέμενο σκάνδαλο στη Δικαιοσύνη, ένοχοι σπανίως βρίσκονται. Κι όταν μεσολαβεί η Βουλή, εκεί το πράγμα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Το Σύνταγμα σαν φυσαρμόνικα ανοίγει και κλείνει κατά τις περιστάσεις με ερμηνείες, που οι άλλοι θεωρούν παρερμηνείες.