Ομολογία ήττας

Ηταν μάλλον μια ομολογία αποτυχίας. Η εμφάνιση και ομιλία του προέδρου Πούτιν (για την κατάσταση του έθνους) έναν χρόνο μετά την απεχθή εισβολή στην Ουκρανία δεν είχε τίποτα το θριαμβευτικό. Και πώς θα μπορούσε να έχει άλλωστε. Ηταν όμως πλούσια σε οργουελική γλώσσα. Ο κτηνώδης πόλεμος βαφτισμένος σε «ειδική πολεμική επιχείρηση» έχει οδηγηθεί ύστερα από διαδοχικές ήττες στο τέλμα χάρη στην ηρωική αντίσταση της Ουκρανίας και τη σθεναρή στάση και στήριξη της Δύσης. Καμιά προσπάθεια να δικαιολογηθεί ο πόλεμος με επίκληση της ιστορίας – όπως έγινε πέρυσι για την έναρξή του – και του επιχειρήματος ότι «η Ουκρανία δεν είναι κράτος, λαός, έθνος. Ανήκει στον ρωσικό κόσμο και πρέπει να επανέλθει στη Ρωσία ως επαρχία». Και καθώς ο στόχος αυτός ηττήθηκε επί του πεδίου, η ομιλία επικεντρώθηκε στην ανάγκη προστασίας των Ντονέτσκ και Λουχάνσκ, των περιοχών δηλαδή στις οποίες αναγκάστηκε να περιορίσει τις πολεμικές επιχειρήσεις της. Και βέβαια σε μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στη Δύση με οργουελικά επιχειρήματα και γλώσσα.