Στις 22 Φλεβάρη του ’73 έφυγε απ’ τη ζωή η μεγαλύτερη και ίσως πιο σπουδαία ηθοποιός που γνώρισε η ελληνική σκηνή. Η Κατίνα Παξινού. Πάνε πενήντα χρόνια. Το θυμάμαι πάντα γιατί στις 22 είναι τα γενέθλιά μου. Τα δικά μου, του Βασίλη Παπαβασιλείου και του Νίκου Καραθάνου. Την Παξινού είχα την τύχη και την ευλογία να τη γνωρίσω στα πρώτα χρόνια της Δραματικής Σχολής του Εθνικού. Ηταν φθινόπωρο μόλις είχαν αρχίσει τα μαθήματα και πριν καλά καλά συνέλθουμε απ’ την είσοδό μας στην τάξη ο διευθυντής της σχολής τότε και πρωταγωνιστής του Εθνικού Θάνος Κωτσόπουλος μας ανακοινώνει ότι θα αρχίσουμε πρόβες για να συμμετέχουμε όλοι οι μαθητές και των τριών τάξεων σε μια παράσταση που θα παιζόταν την 28η Οκτωβρίου με ένα μεγάλο μονόπρακτο του Δημήτρη Μπόγρη με τίτλο «Καταχνιά στον Επαχτο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή