Του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, γραφτήκαμε, πεντέξι συμμαθητές, στο φροντιστήριο Μπελεζίνη, στα Εξάρχεια. Ο Ανδρέας Μπελεζίνης ήταν κορυφαίος προγυμναστής και διανοούμενος ολκής, ιδανικός για να μας προετοιμάσει για τις Πανελλαδικές. Αλλο όμως στάθηκε το δικό μας βασικό κίνητρο. Φοιτώντας σε σχολείο αρρένων, φλεγόμασταν να γνωρίσουμε κορίτσια. Να καθίσουμε στα ίδια θρανία, να μοιραστούμε τα διαλείμματα μαζί τους στο παραδίπλα τοστάδικο, να ξεδιπλώσουμε τις μαγνητικές μας προσωπικότητες – νισάφι πλέον να τις συναντάμε σε πάρτι και σε σχολικούς χορούς, όπου αν δεν ξεπατίκωνες τις φιγούρες του Τραβόλτα, δεν είχες γκομενέ ύφος, δεν φορούσες πέτσινο μπουφάν με καρφιά, καμιά τους δεν σε πρόσεχε! Ομοίως σκέφτηκαν κάμποσες αρσακειάδες και κοπελίτσες από το Αμερικανικό Κολλέγιο, θηλέων αμφότερα, «παρθεναγωγεία» όπως τα έλεγαν παλιά. Συγχρωτιστήκαμε στις τάξεις του Μπελεζίνη, αλληλογοητευτήκαμε και φυσικά τα φτιάξαμε. Χαράς ευαγγέλια!