Ολοι οι επαγγελματίες της πολιτικής δηλώνουν στρατιώτες των παρατάξεών τους. Δεν συμφωνούν, όμως, κι όλοι στον ορισμό του καλού στρατιώτη. Για κάποιους, βοναπαρτικά σκεπτόμενους, ιδανικός δεν είναι τόσο αυτός που μάχεται, όσο εκείνος που προελαύνει. Για άλλους, τον τίτλο αξίζουν μόνο όποιοι εφαρμόζουν το απαράβατο αξίωμα της ρωμαϊκής πειθαρχίας: φοβούνται τους αξιωματικούς τους περισσότερο απ’ τον εχθρό. Ο Παύλος Πολάκης, ως οπλίτης του συριζαϊκού στρατού, επιχειρεί σε τακτά χρονικά διαστήματα γιουρούσια εναντίον των πολιτικών αντιπάλων. Αλλά, το ίδιο συχνά κάνει κι αντάρτικα στο δικό του γενικό επιτελείο. Τα πρώτα τού εξασφαλίζουν αριστερά μετάλλια. Τα δεύτερα αποδυναμώνουν το κόμμα του στα μάτια όσων δεν είναι ταγμένοι στο πλευρό του. Ο βουλευτής Χανίων έχει – όπως παρατηρούν φίλιες δυνάμεις κι εχθροί – ειδικό βάρος για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ