Η σχέση Αλέξη Τσίπρα – Παύλου Πολάκη πέρασε τη δεινότερη κρίση της την προηγούμενη εβδομάδα και τελικώς η ρήξη αποσοβήθηκε με υπαναχώρηση του δεύτερου. Οι δύο άνδρες έχουν καλή χημεία και παρότι ο τέως αναπληρωτής υπουργός Υγείας κατά καιρούς έθετε με τις κινήσεις, παρεμβάσεις του το κόμμα στο στόχαστρο, η σχέση δεν δυναμιτιζόταν. Βέβαια το τελευταίο διάστημα υπάρχουν σημεία που και η στάση του Πολάκη δεν προκύπτει πως απλώς έχει να κάνει με μια προσωπική εκκίνηση αλλά εδράζεται και σε μια συνολική θεώρηση για τα πολιτικά πράγματα που παγιώνουν εδώ και καιρό, όχι απλώς ένα άλλο ύφος αλλά και μια άλλη οπτική. Οι παρατηρητές μέσα στην τελευταία διετία σημειώνουν δύο θέματα που βραχυκύκλωσαν την πολιτική σχέση Τσίπρα και Πολάκη: τη στάση του πληθωρικού Σφακιανού στην πανδημία. Και τη θέση του για τη φυσιογνωμία του κόμματος και του είδους της πολεμικής που θα πρέπει να επιλέξει. Στο πρώτο, κανείς δεν ξεχνά πως ο Πολάκης έκανε σκληρή κριτική στο εμβολιαστικό πρόγραμμα αλλά και άφηνε αιχμές για όσους επιστήμονες έδειχναν μια συναίνεση στην πολιτική της κυβέρνησης. Εδώ θα έθετε κανείς στο κάδρο και την εντελώς αντίθετη θεώρηση που είχε για το θέμα από τον καθηγητή Γρηγόρη Γεροτζιάφα του θινκ τανκ του ΣΥΡΙΖΑ. Μια τόσο διαφορετική θέση και απόσταση που και προσφάτως και παρά μια σειρά «γεφυροποιών» εντός κόμματος δεν έγινε κατορθωτό να καλυφθεί μεταξύ των δύο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ