Ηταν ο μόνος τρόπος για να βάλουμε μπουκιά στο στόμα μας και να ανακουφίσουμε τη χήρα μάνα μας που ξενόπλενε στα Κουντουριώτικα, τα προσφυγικά πίσω από το γήπεδο της Λεωφόρου, δεκαετία του ’60 στο ξεκίνημά της. Τότε που γέμιζαν τα τρένα καημούς για τη Βαρβαρία… στο Μόναχο κάπου, που παραπονιάρικα συρτόφερνε και ο Στελλάρας. Και τα πλοία στον Πειραιά κατάφορτα από καημούς και όνειρα για την ανάστερη Αυστραλία… Το ταξίδι χωρίς γυρισμό… Αποχαιρετισμοί, νεκρώσιμος ακολουθία… και στα μάτια τους διάβαζες το εισιτήριο άνευ επιστροφής, το «one way ticket».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή