Τις μέρες που πέρασαν περπάτησα και πάλι στα πρώτα ανοιξιάτικα μονοπάτια. Πάτησα χορτάρι, βούτηξα τα δάχτυλά μου σε νερά και, όπως κάθε χρόνο, έψαξα να σιγουρευτώ ότι είχα και φέτος μαζί μου τις λέξεις που χρειαζόμουνα. Ναι, τις είχα: «Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα, έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα…» μουρμούρισα σε ένα κοτσύφι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή