Πώς θα ήταν το οικείο περιβάλλον μας αν μεταλλασσόταν δίχως επιστροφή σε ένα σύστημα πλαστικών υλών, που ολοένα μας σφίγγει και μας αφομοιώνει; Πώς θα ήταν η εμπειρία να ζούμε σε έναν  συνθετικό τόπο που τα συστατικά του είναι ρητίνες, σιλικόνες, zip-ties, PVC, κόλλες και πλαστικές κλωστές, συστατικά τα οποία καταλαμβάνουν σιωπηλά και ύπουλα τον χώρο;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή