Η τελευταία φάση του έργου του Μισέλ Φουκό, αυτή της περιόδου 1979-1984, αποτελεί ακόμη ένα ανοιχτό ζήτημα για τους ερευνητές. Ο λόγος έχει να κάνει με τον τρόπο που δείχνει να κάνει μια στροφή στο ερευνητικό του έργο. Ενώ η δεκαετία του 1970 σφραγίζεται από την αναμέτρησή του με αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ως γενεαλογία της εξουσίας (που ακολουθεί την «αρχαιολογία» των επιστημών του ανθρώπου της δεκαετίας του 1960) και περιλαμβάνει εξαιρετικού πλούτου προσεγγίσεις πάνω στην πειθαρχική διάσταση των κοινωνιών, τη μικροφυσική της εξουσίας και τελικά τη βιοπολιτική, η τελευταία φάση της έρευνάς του, αυτή που αποτυπώνεται στις τελευταίες διαλέξεις του στο Κολέγιο της Γαλλίας, δείχνει να στρέφεται στην επανεξέταση εννοιών που αφορούν την ηθική και την «επιμέλεια εαυτού» στην ελληνική, ρωμαϊκή και πρώιμη χριστιανική αρχαιότητα. Ο Φουκό δεν εγκαταλείπει την προηγούμενη θεωρητική του προβληματική, όπως φαίνεται από τις συνεντεύξεις του, αλλά σίγουρα στρέφεται σε μια νέα ερευνητική διαδρομή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή