Κοινό

Οι γνώστες της ανθρωπογεωγραφίας του στενού πυρήνα της συριζαϊκής βάσης δεν ήταν οι μόνοι που περίμεναν το χάσταγκ #με_τον_παυλάρα. Ακόμη κι όσοι αφιερώνουν μερικές ώρες της ημέρας τσεκάροντας αυτά που τρεντάρουν στον σοσιαλμιντιακό δημόσιο διάλογο ήξεραν πως ο βουλευτής Χανίων έχει κοινό – και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από εκείνο των συντοπιτών του. Eτσι, κάποιοι σύντροφοι έτρεξαν να συμφωνήσουν με την Κουμουνδούρου – δηλώνοντας ότι η προσωπική ατζέντα δεν τίθεται πάνω από την κομματική γραμμή – αλλά ταυτόχρονα τάχθηκαν και κατά μιας διαγραφής του, επικαλούμενοι αριστερά κλισέ σαν το «κανένας δεν περισσεύει». Οι πιο ειλικρινείς ανάμεσά τους παραδέχθηκαν ότι «υπάρχουν πολλοί από τους συμπολίτες μας που μπροστά σε αυτή τη συσσώρευση σκανδάλων θέλουν κάποιος να τα πει, όπως τα λέει ο Παύλος» – ομολόγησαν, με άλλα λόγια, πως το ασύντακτο πεζοκεφαλαίο ιδίωμα στο οποίο αντιπολιτεύεται μπορεί να ντοπάρει μια μερίδα ψηφοφόρων της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αλήθεια είναι ότι εκείνος είχε πιάσει από νωρίς το Zeitgeist των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – από τη μνημονιακή εποχή, όταν οι κραυγές αποτελούσαν τον μοναδικό τρόπο πολιτικής αντιπαράθεσης.