Τα παιδιά στο τρένο

«Ε ναι, ρε. Καλύτερα που φύγαμε σήμερα. Δεν λέει να φεύγαμε χθες, καθαροδευτεριάτικα». «Εσείς, τελικά, πήγατε Πάτρα;». «Καλά, χαμός. Τρεις μέρες, ζήτημα είναι αν κοιμηθήκαμε δέκα ώρες συνολικά». «Επαιξε τίποτα;». «Ε, όλο και κάτι. …Μου είπε ότι θα ανέβει Θεσσαλονίκη το τριήμερο της 25ης. Τότε θα δούμε». «Πόσα μαθήματα χρωστάς;». «Ασ’ το αυτό, μη μου το θυμίζεις». «Πάλι η μάνα μου… Ελα, ρε μάνα, τι έγινε; …Ναι, ναι, θα τα βάλω τα τάπερ στο ψυγείο μόλις φτάσω. Δεν θα τα ξεχάσω, λέμε». «Οχι, μπαμπά, δεν φτάσαμε ακόμη. Είπαμε, θα σου στείλω όταν είναι για να έρθεις να με πάρεις». «Οπως τα κανονίσαμε. Είπα στους γονείς μου ότι θα γυρίσω αύριο για να μείνουμε σήμερα μαζί». «Τελικά παίχτηκε φάση; Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει περίπου». «Δεν του είπα ότι θα γυρίσω σήμερα. Θα του κάνω έκπληξη. Λες να τον πιάσω στα πράσα;». «Μαμά, το ροζ πουλόβερ το έβαλες στα πράγματά μου; Τι πάει να πει ήταν βρεγμένο; Ωχου, ρε μαμά, ποιος σου είπε να το πλύνεις; Ναι, βρώμικο θα το φορούσα, εσένα τι σε νοιάζει;». «Είδες, βρε κουτό, που δεν ήθελες να κατεβούμε Αθήνα για τριήμερο; Ωραία δεν περάσαμε;». «Εκείνος ο ψηλός με το μούσι και το κόκκινο φούτερ. Από την ώρα που μπήκε στο βαγόνι, σε κοιτάει». «Αντε τώρα, καλό Πάσχα θα ξανακατέβουμε». «Καλά έκανες κι ανέβηκες μαζί μου αφού δεν είχες τίποτα αυτήν την εβδομάδα. Να γνωρίσουν, επιτέλους, οι συμφοιτητές μου την κολλητούλα μου». «Μου έχουν πει για μια δουλειά. Καλά, μη φανταστείς, πεντάωρο σε καφετέρια. Θα πάω αύριο το πρωί να δω».