Δεν είναι όλοι για όλα. Δεν μπορούν όλοι να αποδώσουν κάτω από κάθε συνθήκη. Αλλωστε γι’ αυτό πολλές φορές υπάρχει η λέξη «ταβάνι» που αφορά τον αθλητισμό. Συνηθίζουμε να τη χρησιμοποιούμε κυρίως για αθλητές που προσπαθούν να κάνουν το βήμα παραπάνω αλλά δεν τα καταφέρνουν. Δεν σημαίνει πως δεν είναι άξιοι. Ούτε πως κάτω από διαφορετικές συνθήκες δεν μπορούν να δείξουν αυτή τους την αξία. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ είναι ένας καταπληκτικός μπασκετμπολίστας, ένας παίκτης που με την παρουσία του στον Ολυμπιακό κατάφερε να κάνει limit up. Ανέβασε την αξία του, πήρε τίτλους, μπορούσε να βρει μέσω αυτής της παρουσίας του ένα τεράστιο συμβόλαιο σε οποιαδήποτε ομάδα της Euroleague. Δεν το έκανε.

Δεν το έκανε γιατί ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του και πάλι στο NBA. Θεωρώντας πως αυτή τη φορά θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Ομως είπαμε: δεν είναι όλοι για όλα. Ο Ντόρσεϊ δεν έλαβε την εμπιστοσύνη που ήθελε, βρέθηκε στην G League, έμεινε ελεύθερος, μίλησε με ευρωπαϊκές ομάδες, ξανά πήγε στην G League. Μέχρι που ξανά έμεινε ελεύθερος. Τούτη τη φορά δεν επέλεξε να κάνει υπομονή για το NBA, αποφάσισε από νωρίς να δει τις επιλογές του στην Ευρώπη και η λογική λέει πως τούτη τη φορά ήρθε στην Ευρωλίγκα για να μείνει. Και θέλει να φτάσει στην κορυφή της τα επόμενα χρόνια.

Ο Ντόρσεϊ που δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά και να «ριζώσει» στο NBA, είναι λύση… πολυτελείας για οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα. Ισως είναι και το λαχείο που αναζητούσε ο Ιτούδης για να κάνει τη Φενερμπαχτσέ την ομάδα που θέλει. Για να την κάνει να ξεχωρίσει και να διεκδικήσει την πρόκρισή της στο Final 4. Η μεταξύ τους συνύπαρξη τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Εθνική τους έφερε κοντά και η νέα τους συνεργασία στην Τουρκία μπορεί να αποδειχτεί ευεργετική. Και για τον Ντόρσεϊ και για τον Ιτούδη.