Το συγκεκριμένο μοντέλο damage-control στηρίζεται στην άμεση εμπλοκή του Πρωθυπουργού. Στο εγχειρίδιο στο οποίο περιλαμβάνεται γράφει καθαρά ότι το πρόσωπο του επικεφαλής δεν πρέπει να μείνει εκτός κάδρου. Γιατί τότε η ζημιά θα είναι μεγαλύτερη από την αρχικώς υπολογισμένη. Τρίτοι παρατηρητές λένε χαριτολογώντας ότι στην κυβερνητική έδρα μάλλον έχουν μελετήσει πολύ Τσίπρα στο Μάτι – τόσο εξονυχιστικά, μάλιστα, ώστε να μην επαναλάβουν κανένα από επικοινωνιακά και πολιτικά του σφάλματα μετά τη φονική πυρκαγιά. Οι θιασώτες του κυβερνητικού στυλ διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων επιμένουν ότι εκείνο αποτελεί «μια έμπρακτη μορφή λογοδοσίας». Χάρη σ’ αυτό, θεωρούν, πως διατηρούν ο Μητσοτάκης κι η κυβέρνηση το πολιτικό κεφάλαιο που αποτυπώνεται στα δημοσκοπικά νούμερα όταν η κοινή γνώμη καλείται να τους συγκρίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του. Ο αντίλογος της ρεαλπολιτίκ, βέβαια, επισημαίνει ότι ακόμη κι αν το δεύτερο κόμμα δεν πείθει ως εναλλακτική, όσο συσσωρεύονται οι κρίσεις που καλείται να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση, τόσο εκείνη φθείρεται. Τα Τέμπη θα κρίνουν ποια αποτίμηση είναι η σωστή, αφού το μητσοτακικό υπόδειγμα θα δοκιμαστεί σε πραγματικά πολεμικές συνθήκες – σε προεκλογικό χρόνο, δηλαδή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ