Είναι στιγμές, σπάνιες ευτυχώς, αλλά τόσο έντονες που σε στιγματίζουν μια ζωή. Είμαι, και δεν είμαι ο μόνος, που οι λέξεις ανήμπορες να καταγραφούν αντιστέκονται σαν ζωντανές που όσο κι αν χτυπάει ο πόνος τα πλήκτρα, η οθόνη παραμένει λευκή και άγραφη, σαν το άφατο του εγκλήματος. Γιατί πρόκειται για έγκλημα. Εγκλημα με πολλούς ενόχους. Χρόνια ετοιμαζόταν όλο αυτό. Εβραζε υπόγεια κι όλο και φούσκωνε, πίεζε τα τοιχώματα μέχρι που τα τίναξε όλα στον αέρα. Τόσες ζωές, τόσα παιδιά απάνω στην αλκή της νιότης και να χαθούν σε μια αστραπή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή