Οταν περίπου πριν από δύο δεκαετίες ο Ερντογάν έδινε για πρώτη φορά τη μάχη για να ανέβει στην εξουσία και να εκλεγεί πρωθυπουργός της Τουρκίας, είχε μια σταθερή κατάληξη σε πολλές από τις περιοδείες του, ιδίως στα πιο φτωχά ανατολικά της: ανέβαινε στην καρότσα ενός φορτηγού και από εκεί πετούσε, ο ίδιος, φρατζόλες ψωμί στο πλήθος που αγωνιούσε, συχνά σε κατάσταση αμόκ, να τις πιάσει. Ηταν η εποχή που στην Ελλάδα σχεδόν άπαντες ήταν ενθουσιασμένοι με την επικείμενη εκλογή του, για τη «νέα σελίδα» που δήθεν θα άνοιγε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αλλωστε, αμέσως μετά, ερχόταν στην Αθήνα και γινόταν δεκτός από το πολιτικό σύστημα και τους περισσότερους διαμορφωτές της κοινής γνώμης περίπου ως μεσσίας μιας νέας ειρήνης. Το τι έγινε μετά, το ξέρουν όλοι. Σήμερα, που δίνει την πιο κρίσιμη μάχη του για να μην πέσει από την εξουσία στην οποία έχει έκτοτε εγκατασταθεί, ως πρόεδρος πλέον, πάλι μοιράζει: αυτή τη φορά όμως όχι ψωμιά, αλλά πληθωριστικά χαρτονομίσματα στους σεισμόπληκτους που έχασαν τα πάντα. Και μάλιστα σε παιδιά, προκαλώντας τεράστιες αντιδράσεις στη χώρα, στα μέσα δικτύωσης όσο ακόμα αυτά φυσικά λειτουργούν κι όση σημασία έχουν για τις επερχόμενες εκλογές. Την ίδια ώρα που η «Ερυθρά Ημισέλινος» πουλά αντί να δίνει σκηνές στους σεισμόπληκτους…
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ