Αν κάτι έχει αξία στον παραπάνω διάλογο, αυτό δεν είναι η εξέλιξή του σε έναν καβγά για τις καταστροφές που κλήθηκε κάθε κυβέρνηση να διαχειριστεί. Είναι η γωνία λήψης μέσα από την οποία βλέπει τις πλατείες με τα μαύρα μπαλόνια ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο θυμός των νέων φαίνεται να αντιμετωπίζεται από την αξιωματική αντιπολίτευση ως κάρβουνο για τον προεκλογικό της Μουτζούρη – ως ευκαιρία να κάνει ξανά τη διαδρομή που την οδήγησε στο Μαξίμου όταν καβάλησε το ρεύμα της αγανάκτησης. Το σιδηροδρομικό δυστύχημα έχει πράγματι προσθέσει στα διλήμματα που μέχρι πρότινος έμοιαζαν πως θα κρίνουν το αποτέλεσμα της κάλπης κάποια νέα. Κι οι αριστεροί επένδυαν έτσι κι αλλιώς στην εκλογική δεξαμενή της νεολαίας. Ωστόσο, η απόπειρά τους να εκμεταλλευτούν τα τωρινά γεγονότα σαν να μην κουβαλούν κυβερνητικό παρελθόν έχει – κατά την εκτίμηση ορισμένων αναλυτών – περισσότερες πιθανότητες να ενισχύσει τα αριστερότερα απ’ αυτούς κόμματα. Εκείνα, δηλαδή, που ακόμη χωρούν στο αμπέχονο του αντισυστημικού. Γιατί το μοτίβο, στην επανάληψη του οποίου ποντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλει όποιους πείθουν ως εκπρόσωποι του αντισυστημισμού – όπως αυτοσυστηνόταν ο ίδιος πριν από το 2015 – να ωφελούνται από την οργή των ψηφοφόρων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ