Οταν έμαθα πως ο χρόνος του ονείρου είναι πολύ πιο συμπυκνωμένος από τον πραγματικό, είχα εντυπωσιαστεί πολύ. Ακόμα με εντυπωσιάζει αυτό. Το ότι δηλαδή το ανυπόμονο μυαλό μας επιλέγει να ρολάρει τη βιντεοκασέτα που παίζει το όνειρό μας πιο γρήγορα από το «κανονικό». Ναι, είμαι παιδί των 80s – και ακόμα τα όνειρα σε βιντεοκασέτες τα βλέπω.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή