«Η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο. Με τους τρέχοντες ρυθμούς η οργάνωση του ΟΗΕ για τις γυναίκες προβλέπει ότι θα επιτευχθεί σε 300 χρόνια», είπε προχθές ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών.

Η αλήθεια είναι πως δεν χρειαζόταν να επισημάνει ο Αντόνιο Γκουτέρες ότι σε όλο τον κόσμο πλήττονται τα δικαιώματα των γυναικών. Ούτε πως η πρόοδος που είχε επιτευχθεί τις προηγούμενες δεκαετίες αντιστρέφεται. Το βλέπουν όλες στην καθημερινότητά τους. Και το αντιλαμβάνονται αρκετοί όταν παρατηρούν τις συμπεριφορές που υφίστανται οι μητέρες, οι σύζυγοι, οι αδελφές κι οι κόρες τους.

Τα γυναικεία δικαιώματα δεν παραβιάζονται μόνο στο μακρινό Αφγανιστάν, ούτε απειλούνται μόνο στις προηγμένες ΗΠΑ – όπου γυναίκες στερούνται την αυτοδιάθεση του σώματός τους. Κινδυνεύουν και στην Ευρώπη, αφού κι εκεί συνεχίζει να υπάρχει μισθολογικό χάσμα ανάμεσα σ’ αυτές και τους άνδρες που κάνουν την ίδια δουλειά. Αμφισβητούνται σχεδόν παντού, μια και στις περισσότερες χώρες ελάχιστες κατορθώνουν να σπάσουν τη γυάλινη οροφή και να φτάσουν σε μια θέση ευθύνης.

Η σημερινή Ημέρα της Γυναίκας είναι μια αφορμή να αναλογιστούμε το μέλλον που θέλουμε να δημιουργήσουμε για τα κορίτσια μας. Ωστόσο, πρέπει πρώτα να παραδεχθούμε ότι ένα εικοσιτετράωρο δηλώσεων και σκέψεων δεν αρκεί. Οφείλουμε να δουλέψουμε εντατικά 365 μέρες τον χρόνο, κάθε χρόνο, για να πετύχουμε κάποτε την ισότητα των δύο φύλων.