Ego, ή Ατομικοί παράδεισοι, συλλογική κόλαση

Ελλάδα είναι ο τόπος που πάντα υπάρχει ένας λόγος για να θρηνεί κανείς. Μόνο που σήμερα οι αιτίες για θρήνους έχουν πολλαπλασιαστεί. Λίγο να ξύσεις τη γυαλισμένη κρούστα του κράτους, τρέχει αμέσως πύον. Σκεφτείτε πόσες χιλιάδες (sic) άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στην Αθηνών – Πατρών από το 2000 ως το 2020. Σκεφτείτε πόσοι αξονικοί τομογράφοι που τοποθετήθηκαν πριν χρόνια ακόμη δεν λειτουργούν στα κρατικά νοσοκομεία ή πόσο εγκληματικά καθυστερούν οι εγχειρήσεις νηπίων στο Παίδων. Πόσα χιλιόμετρα (!) σιδηροτροχιών έχουν κλέψει οι γνωστές, ευπαθείς ομάδες τα τελευταία χρόνια. Πόσες χιλιάδες πανάκριβα πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά τέλος, χωρίς αντίκρισμα, χωρίς μέλλον, μοιράζονται κατ’ έτος στη χώρα προς δόξαν της πολυεπίπεδης μαφίας των ΑΕΙ.