Αυτές τις ημέρες γυρνάω συχνά στον Δεκέμβριο του 2008. Ο λόγος είναι μάλλον προφανής – πολλές φορές οι δεκαοκτάρηδες εκείνης της περιόδου ξεχνούν τον τρόπο με τον οποίο τους διαμόρφωσε μια στιγμή, ένα βράδυ στα Εξάρχεια. Μια μοιραία κίνηση, αποτέλεσμα συστημικής συνήθειας, εμπεδωμένης νοοτροπίας και πολιτικών ολιγωριών. Ξεχνούν το πώς επηρέασε τις μετέπειτα επιλογές τους, σε μια δεκαετία κρίσεων, μέχρι να αλλάξουν ηλικιακό γκρουπ, να «νοικοκυρευτούν» και να αφήσουν στους υπόλοιπους, μικρότερους και μεγαλύτερους, να διαχειριστούν και να διορθώσουν την κατάσταση. Ακόμα κι αν τίποτα άλλο δεν θυμίζει εκείνη την τρομερή στιγμή, την αρχή μιας ταραγμένης εποχής, κάθε φορά που ο αέρας φυσάει ανάποδα, όλο και κάτι φέρνει μαζί του. Ως αχνή μνήμη, ως παράδειγμα προς αποφυγή; Μάλλον ως προειδοποίηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή