Τα αδιέξοδα της ψυχαγωγικής τηλεόρασης

Μια φορά κι έναν καιρό, οι ψυχαγωγικές εκπομπές ήταν η «χρυσή κότα» της ιδιωτικής τηλεόρασης. Κέφι, μπρίο, χορός, τραγούδια, καλλίγραμμα κορίτσια, σφριγηλά αγόρια, φτερά, πούπουλα και διεθνή (λέμε τώρα) μπαλέτα. «Ψυχαγωγικές» άλλωστε ήταν όσες εκπομπές δεν ήταν αμιγώς ενημερωτικές (διότι κάποια στιγμή μπήκε στη ζωή και τους δέκτες μας κι εκείνο το υβριδικό infotainment) και σίριαλ. Τότε που στα πρωινάδικα μερακλώναμε στις έντεκα το πρωί με Βασίλη Καρρά λίγο πριν από τη συνταγή για «γιουβέτσι αλλιώς», λίγο μετά την επίδειξη αποτρίχωσης στο «βαθύ μπικίνι» και, γενικώς, ανάμεσα σε σχόλια για το αν χώρισαν η δείνα με τον τάδε (ενώ δεν ξέραμε ούτε τη δείνα ούτε τον τάδε). Και αν είχαμε κάποιο πολύ σοβαρό θέμα, αν, για παράδειγμα τσακώθηκαν η Λάσκαρη με την Μπάρμπα, τότε η εκπομπή ήταν μονοθεματική. Αν και είχαμε και κανονικά δελτία ειδήσεων μονοθεματικά. Αλλοτε με Γιουροβίζιον, άλλοτε με τον γάμο κάποιας κοσμικής κυρίας με έναν κοσμικό κύριο.