Η πολιτική αντιπαράθεση που εξελίσσεται από την επομένη της λήξης του τριήμερου εθνικού πένθους πολλές φορές στερείται της ψυχραιμίας και της σοβαρότητας που απαιτούν οι περιστάσεις. Οι 57 νεκροί του δυστυχήματος στα Τέμπη, οι οικογένειές τους, οι τραυματίες καθώς και το σύνολο της κοινής γνώμης περιμένουν τόσο απαντήσεις για τα αίτια της μοιραίας σύγκρουσης, όσο και προτάσεις για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα για την ασφάλεια των μεταφορών.

Η μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει για το παρελθόν αλλά και το μέλλον πρέπει να γίνει με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών. Οχι το κομματικό – επειδή βρισκόμαστε λίγο καιρό πριν από την προκήρυξη των εκλογών. Η στείρα αντιπολίτευση – απ’ όπου κι αν προέρχεται κι όποιον κι αν έχει στόχο – δεν προσφέρει τίποτα στην ανοικοδόμηση της Ελλάδας που όλοι ισχυρίζονται πως επιθυμούν να πραγματοποιήσουν.

Είναι υποχρέωση όλων των κομμάτων να συναινέσουν έστω στο μίνιμουμ προκειμένου να γίνουν οι τομές που απαιτεί ο εκσυγχρονισμός των κρατικών υποδομών. Με όποιο πολιτικό κόστος κι αν έχει μια τέτοια στάση για τον καθένα.

Μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες της χώρας είναι ο τρόπος λειτουργίας του κομματικού συστήματος, η ρητορική που επιλέγουν τα μέλη του όταν έρχονται αντιμέτωπα με γεγονότα που υπερβαίνουν τα κόμματα και τα στελέχη τους. Ας το αναλογιστούν όποιοι πιστεύουν πως μπορούν σήμερα να πολιτεύονται σαν να κάνουν μπίζνες ας γιούζουαλ.