Eνα ταξίδι στην Πορτογαλία στις αρχές της άνοιξης είναι πάντα γεμάτο εκπλήξεις. Η Πορτογαλία για εμένα προσωπικά δεν είναι μια τόσο όμορφη χώρα όσο η Ιταλία, ακόμα και η Ισπανία. Είναι όμως μια χώρα γεμάτη εκπλήξεις. Ας πούμε εκεί που περπατάς κοντά στο ποτάμι, εμφανίζονται κάτι γέφυρες εξωπραγματικές, τεράστιες, θεαματικές, που κάνουν τη Λισαβόνα να έχει ξαφνικά ένα… άγγιγμα από Νέα Υόρκη. Λίγο μετά ένας τεράστιος Ιησούς Χριστός, κοντά στο ποτάμι, ανοίγει τα χέρια του να σε προστατέψει και εσύ νομίζεις ότι βρίσκεσαι στη Βραζιλία. Τέλος πάντων εκεί που γίνεται ο χαμός είναι στην παλιά πόλη, γεμάτη κτίρια που έχουν πανέμορφες «λεπτομέρειες» όπως τα γνωστά «πλακάκια» επάνω, πολύ ωραία, ατμοσφαιρικά εστιατόρια, μπαρ και μαγαζάκια με σπέσιαλ ψαροφαγικό μενού. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι οι δρόμοι και τα εστιατόρια είναι γεμάτα με τουρίστες. Ιδιαίτερα πλούσιους Αμερικανούς οι οποίοι παραγγέλνουν συνέχεια νοστιμιές, ψωνίζουν στα τουριστικά μαγαζιά. Η παλιά πόλη μοιάζει με τη δική μας Πλάκα. Μας συναγωνίζονται τελικά στον τουρισμό οι Πορτογάλοι. Η χώρα χρειάζεται το χρήμα των επισκεπτών. Δεν θα έλεγες όπως λένε και οι ίδιοι ότι υπάρχει (για τον απλό κόσμο) πολύς πλούτος. Το αντίθετο μάλιστα. Υπάρχουν πολύ – πολύ φτωχές γειτονιές όπου οι άνθρωποι ζουν σε «κουτάκια».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή