NON PAPER

Πίσω ολοταχώς

Οταν πριν από τρία, περίπου, χρόνια έζησα, για πρώτη φορά, την ηλεκτρονική μεταρρύθμιση του Κυριάκου Πιερρακάκη (αν θυμάμαι καλά, είχα βγάλει σε τρία λεπτά από τον υπολογιστή μου ένα πιστοποιητικό που, σε πρότερες συνθήκες, θα έπρεπε να επισκεφτώ δύο υπηρεσίες) θυμήθηκα την περίφημη ρήση της Πίνα Μπάους. Οταν ένας δημοσιογράφος είχε ρωτήσει τη γυναίκα που θεμελίωσε τον σύγχρονο χορό πώς αισθάνεται που είναι μπροστά από την εποχή της, εκείνη του απάντησε: «Κανένας άνθρωπος δεν είναι μπροστά από την εποχή του. Απλώς, όταν εκείνος είναι στην εποχή του, όλοι οι άλλοι είναι πίσω». Περίπου το ίδιο ίσχυε και για τη χώρα μας. Δεν ήταν ο Πιερρακάκης και το έργο του μπροστά από την εποχή. Η Ελλάδα ήταν πίσω. Προσκολλημένη σε λουδίτικα φαντάσματα του παρελθόντος που φοβούνται τον εκσυγχρονισμό όπως ο βρικόλακας το σκόρδο και ξορκίζουν κάτι που, παίζοντας με τις λέξεις, το έχουν βαφτίσει «τεχνοφασισμό».