Εικόνες από κρύσταλλο

Ηταν ωραίο εκείνο το απόγευμα του φθινοπώρου, σ’ ένα διάλειμμα της σχολής. Πήγαμε μαζί με την Αννα, δίπλα, στη Μενάνδρου ήταν η σχολή τότε, στο καφενείο του Μήτσου, μια στοά μικρή κάτω από τη σκηνή του Εθνικού. Η Αννα περίμενε έναν φίλο της από τη Σχολή Σταυράκου κι όπως χαζεύαμε τον κόσμο, τον ήλιο που άναβε στα τζάμια απέναντι, βλέπω ξαφνικά να κατεβαίνει από την Αγίου Κωνσταντίνου ένας έφεδρος αξιωματικός. Επηρεασμένος από το «Ασμα ηρωικό και πένθιμο» που απήγγελλαν οι μαθητές του τρίτου έτους της, λέω, κοίτα, «Ηταν ωραίο παιδί με τα θαμπόχρυσα κουμπιά και το πιστόλι», δεν κατάλαβε. Της λέω δείχνοντάς τον «Ελύτης», «Τι λες, παιδί μου, δεν είναι Ελύτης, ο Λάκης είναι».