Η τραγωδία των Τεμπών δημιουργεί ένα νέο πολιτικό σκηνικό – και ακόμη περισσότερο σε ό,τι αφορά την εκλογική συμπεριφορά των νέων. «Οι νέοι λένε “κάτσε, ζούμε σε μια χώρα όπου δεν λειτουργεί τίποτα”» σημειώνει η Μαρία Καρακλιούμη από την εταιρεία ερευνών RASS. «Εκτίμησή μου, διαισθητικά, είναι ότι οι νέοι θα συνεχίσουν να κινητοποιούνται μετά την τραγωδία. Το “Στείλε όταν φτάσεις” με τις σχολικές τσάντες δείχνει ότι υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που έχουν επηρεαστεί πολύ από το τραγικό γεγονός και μην ξεχνάμε ότι οι 17άρηδες που είναι σήμερα στη Γ’ Λυκείου θα ψηφίσουν» συμπληρώνει.

«Στην ηλικιακή ομάδα των νέων, η κυβέρνηση είχε ήδη σοβαρό πρόβλημα, πλέον φοβάται ότι αυτό μπορεί να μετατραπεί σε κίνημα» τονίζει από τη μεριά του ο διευθυντής ερευνών της GPO Αντώνης Παπαργύρης. «Μιλάμε για τα θύματα της τραγωδίας και για το κατεξοχήν μέσο μεταφοράς που χρησιμοποιεί η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα».

«Είμαστε μπροστά

σε ένα κίνημα»

Από τα παραπάνω και τις αντιδράσεις που έχουμε δει την πρώτη εβδομάδα μετά το τραγικό συμβάν προκύπτει το ερώτημα αν αυτό το πρώτο κύμα οργής εξελίσσεται σε κάτι μεγαλύτερο. «Είμαστε μπροστά σε ένα κίνημα», υποστηρίζει ο Κάρολος Καβουλάκος, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στα κοινωνικά κινήματα. «Είναι φανερό ότι το τραγικό γεγονός των Τεμπών λειτούργησε ως θρυαλλίδα για μια νεολαία που αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα που σχετίζονται με την αδυναμία της να δει μπροστά της μια προοπτική για αξιοπρεπή ζωή».

«Το αίσθημα της ασφάλειας έχει πληγεί, για κάποιους ενδεχομένως και ανεπανόρθωτα – και δεν αναφέρομαι μόνο στους συγγενείς. Το ΑΠΘ θρηνεί φοιτητές του» επισημαίνει ο ίδιος. «Οι θάνατοι τόσων νέων ανθρώπων λειτουργούν ως η σταγόνα που ξεχυλίζει το ποτήρι, αποτελούν μια ένδειξη ότι το κράτος και οι πολιτικές ελίτ αδιαφορούν παντελώς για την κοινωνία και τους νέους» συνεχίζει.

Πάντως, είναι δύσκολο να φανταστούμε τις αντιδράσεις να συνεχίζονται ως τις εκλογές. «Οι μεγάλες κινητοποιήσεις δεν είναι εύκολο να διαρκέσουν πολύ. Αποτελούν ένα σπάσιμο της κανονικότητας και συνεπώς χρειάζονται προσπάθεια και κόπο. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση η αίσθηση που πήρα τόσο από τη μαζικότητα, τη γεωγραφική διάχυση σε όλη την Ελλάδα και το γεγονός ότι υπάρχει τεράστια δυσαρέσκεια, με κάνει να θεωρώ ότι θα έχουμε συνέχεια. Για πόσο κανείς δεν ξέρει» καταλήγει ο Κάρολος Καβουλάκος.

Θα αλλάξει τα εκλογικά δεδομένα η οργή των νέων;

«Νομίζω ότι η νεολαία αυτή τη στιγμή είναι έτοιμη να αντιδράσει», λέει ο Αντώνης Παπαργύρης και προσθέτει: «Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να πείσει η κυβέρνηση τους νέους, που ούτως ή άλλως έψαχναν μια ευκαιρία να “κοντύνουν” τον Μητσοτάκη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πάντως, σημασία εκλογικά δεν έχει το γεγονός αυτό καθαυτό, αλλά η διαχείρισή του».

Η πολιτική αναλύτρια της RASS, από την πλευρά της, υποστηρίζει ότι η προηγούμενη εμπειρία δεν δείχνει με σαφήνεια τι θα ακολουθήσει, υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι το δυστύχημα των Τεμπών είναι «game changer» για τις εκλογές. «Το 2007 μετά τις φωτιές στην Ηλεία, ο Κώστας Καραμανλής κατέβηκε με το αμπέχονο, έδωσε λεφτά και πήρε τις εκλογές» θυμίζει και φέρνει επίσης παραδείγματα από Γερμανία και ΗΠΑ, όπου Γκέρχαρντ Σρέντερ και Τζορτζ Μπους ο νεότερος κατάφεραν να επανεκλεγούν παρά τις πλημμύρες και την πτώση των Δίδυμων Πύργων αντίστοιχα. «Υπάρχει όμως και το προηγούμενο του τυφώνα “Κατρίνα” (2005) στις ΗΠΑ, που ήταν η αρχή του τέλους για τους Ρεπουμπλικανούς, γιατί έδωσε την εντύπωση στον κόσμο ότι δεν λειτουργεί τίποτα στη χώρα» περιγράφει η Μαρία Καρακλιούμη.

«Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα εκφραστεί αυτός ο θυμός των νέων στις επερχόμενες εκλογές. Με τη συμμετοχή και την έκφραση δυσαρέσκειας ή με την αποχή και την εσωτερίκευση της οργής;» διερωτάται ο Ηλίας Τσαουσάκης. «Με βάση αυτά που ξέρουμε μέχρι στιγμής, αυτό το κοινό θα είναι λογικά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Αν το 25% συμμετοχής του 2019 γίνει 50%, είναι πιθανό να κόψει την αυτοδυναμία της ΝΔ» εκτιμά, τέλος, ο Αντώνης Παπαργύρης.