Η ιστορία ενός εξαφανισμένου βιβλίου

Το φθινόπωρο του 1933 η Αστυνομία εισβάλλει σε κεντρικά αθηναϊκά βιβλιοπωλεία και προχωρεί σε κατάσχεση ενός βιβλίου για την ιστορία της Εκκλησίας, συγγραφέας του οποίου εφέρετο πως ήταν ο Κώστας Απέκας. Είχε προηγηθεί σχετική καταγγελία της Ιεράς Συνόδου βάσει της οποίας αστυνομικά όργανα λέγεται πως πραγματοποίησαν έρευνες ακόμη και σε σπίτια ευυπόληπτων οικογενειαρχών με σκοπό την εξεύρεση και κατάσχεση του «βλάσφημου» αυτού βιβλίου. Στα χρόνια που ακολούθησαν το όνομα του συγγραφέα ξεχάστηκε. Το βιβλίο περιέπεσε σε λήθη, ενώ ακόμη και στα χρόνια της ριζοσπαστικής έκρηξης της Μεταπολίτευσης ουδείς εκδοτικός οίκος ενδιαφέρθηκε να το επανεκδώσει, ίσως επειδή το θέμα του ήταν πολύ «προχωρημένο», ίσως (το πιθανότερο) γιατί η κατάσχεση είχε οδηγήσει σε ολοκληρωτική εξαφάνιση των αντιτύπων του. Περίπου εννιά δεκαετίες αργότερα, το βιβλίο θα εντοπιστεί στην Εθνική Βιβλιοθήκη, ενώ ένα ακόμη δυσεύρετο αντίτυπό του θα εμφανιστεί σε λίστα δημοπρασίας σπάνιων βιβλίων και χειρογράφων. Οι εκδόσεις Lux Orbis, γνωστές στους βιβλιόφιλους για την έκδοση «λαμπρών αλλά λησμονημένων έργων από την εποχή της νεωτερικότητας», θα επανεκδώσουν το βιβλίο το οποίο σήμερα, περίπου έναν μήνα από την έκδοσή του, δεν έχει ακόμη λογοκριθεί. Ας χαιρετίσουμε την εξέλιξη αυτή ως μια πινελιά αισιοδοξίας που αποδεικνύει ότι στο διάβα ενός αιώνα η ελληνική κοινωνία έχει πραγματοποιήσει εν τέλει κάποια μικρά αλλά όχι αμελητέα βήματα προς τα εμπρός.