Ενα debate Καραμανλή – Σπίρτζη

Βλέπει στην οθόνη τον σατιρικό παρουσιαστή να θυµώνει. Κουνάει το δάχτυλο στην κάµερα µε την ασφάλεια του ανθρώπου που δεν θα δεχθεί άµεση απάντηση. Και ο άνθρωπός µας σκέφτεται ότι αν µπορούσε να παγώσει την εικόνα και να ζωγραφίσει επάνω στην οθόνη, θα τον έκανε σαν αφγανό µουλά, την ώρα που απευθύνει µήνυµα κατά των απίστων. Σαν ιρανό αγιατολάχ που εκδίδει φετφά εναντίον των εχθρών της πίστης και του λαού. Το σκέφτηκε και το πρωί, όταν είδε τον άλλον, του lifestyle και της κοινωνικής κριτικής να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγµα. Κάθε µέρα στην εκποµπή του δείχνει µαγειρική. Τώρα έστησε µόνος του ένα καζάνι και, αφού τους τεµάχισε όλους σε ψιλά κοµµατάκια, τους έβαλε µέσα να βράζουν. Και αυτός από πάνω, ανακατεύοντας την κουτάλα, φόρεσε το πιο θυµωµένο ύφος. Τόσο θυµωµένο που οι άλλοι στο πάνελ έµειναν παγωµένοι, µην έχοντας κάτι να πουν, ακίνητοι για να µην τους πάρουν τα σκάγια που έβγαιναν από το οργισµένο πρόσωπο. Τους ακούει να µιλάνε εξ ονόµατος του λαού και, αν µπορούσε, θα τους απαντούσε µε το ίδιο νόµισµα. Τι θυµούνται, αλήθεια, αυτοί για το πώς ζει ο λαός; Δηµόσια πρόσωπα που ζουν πλουσιοπάροχα, βρίσκοντας όλες τις πόρτες ανοιχτές και το πρώτο τραπέζι να τους περιµένει. Talking heads που εκρήγνυνται όταν ακουστεί ή γραφτεί κάτι εις βάρος τους, διατηρώντας για τον εαυτό τους το δικαίωµα στην κριτική, απευθυνόµενοι από το βάθρο της τηλεθέασης µε τη γλώσσα βουτηγµένη στη χολή. Ο άνθρωπός µας δεν διαφωνεί απαραιτήτως µε όλα όσα λένε. Οµως τον εκνευρίζει το ύφος και η αισθητική τους. Το ύψωµα του δαχτύλου µαζί µε τον τόνο της φωνής. Η έκδοση και η επίδοση, ενώπιον λαϊκού δικαστηρίου, καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος όλων. Πολιτικοί, υπηρεσιακοί παράγοντες και δηµοσιογράφοι τεµαχίζονται και ύστερα περνάνε από τη µηχανή του κιµά για να παρουσιαστούν ως το τοξικό υλικό του εθνικού µας µουσακά. Τι διάολο; Διεκδικούν θέση στο Επικρατείας του Βελόπουλου;