Τα περιστατικά βίας κατά πολιτικών, όπως κατά του Γιάνη Βαρουφάκη στα Εξάρχεια και του Δημήτρη Βίτσα στο Ιλιον, είναι προφανώς καταδικαστέα και άθλια σε κάθε όψη τους. Παράλληλα δείχνουν το μεγάλο πρόβλημα που κυοφορείται στην κοινωνία και που απολήγει στο ανησυχητικό συμπέρασμα πως δεν οριοθετούν όλοι τις διαφωνίες ή αντιρρήσεις τους στο πολιτικό πεδίο αλλά προχωρούν σε παραβατικές και αποκρουστικές συμπεριφορές. Τα περιστατικά βίας όπως επίσης φαίνεται δεν διαχωρίζονται με βάση πολιτικές ομάδες, εκκινήσεις και ελατήρια και αργά ή γρήγορα αφορούν τους πάντες. Δεν υπάρχει δίκαιη και άδικη βία ή αδίκως και δικαίως χτυπημένος πολιτικός ή πολίτης. Αυτό τώρα με περίσκεψη φανταζόμαστε το σκέφτονται και όσοι μέχρι προσφάτως έδιναν πολλά ελαφρυντικά σε τέτοιες πράξεις. Η βία είναι σύμπτωμα και θέλει καθολική καταδίκη. Και είναι στο χέρι και του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας των πολιτών να βρουν αμέσως κοινό πεδίο συναίνεσης που να απομονώνει κάθε συμπεριφορά και να μην αναζητά αιτίες ή «ιδεολογικά περιβλήματα» στις αποχρώσεις της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ