Toν Απρίλιο του 2014, ο Κώστας Ονισένκο και δύο ουκρανοί εικονολήπτες ξυλοκοπήθηκαν άγρια από Ρώσους στην Κριμαία. Οπως θα έγραφε αργότερα ο καλός συνάδελφος και φίλος, ήξερε ότι αυτοί που τον χτυπούσαν ήταν αστυνομικοί και όχι στρατιωτικοί. Πρώτον, επειδή ο στρατός σε αυτά τα μέρη κάνει «καθαρές δουλειές», δεν φωνάζει υπέρ της μαμάς Ρωσίας και τέτοια. Δεύτερον, επειδή δεν ανοίγει συζήτηση με τα θύματά του για την ταυτότητά τους και τις πεποιθήσεις τους. Τρίτον, επειδή τα όπλα που χρησιμοποιεί δεν είναι αρχαία, αλλά καινούργια, αξιόπιστα και αποτελεσματικά, από αυτά που «δεν μπλοκάρουν ακόμη και ύστερα από ένα εκατομμύριο πυροβολισμούς».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή