Ευθύνες

Μια από τις πρώτες κυβερνητικές γραμμές άμυνας – η οποία σύντομα μετατράπηκε σε όπλο για τις μιντιακές επιθέσεις που εξαπολύουν οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές στην αξιωματική αντιπολίτευση – ήταν πως οι πολιτικές ευθύνες για την κρατική απαξίωση των σιδηροδρομικών μεταφορών είναι διαχρονικές. Και τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν στην ύστερη Μεταπολίτευση φέρουν τις δικές τους, δηλαδή – άρα, σύμφωνα με τη γαλάζια επιχειρηματολογία, όλα πρέπει να αναλάβουν όσες τούς αναλογούν. Οι του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη – όταν δεν απαντούν με ειρωνείες για το μερίδιο ευθύνης που κουβαλά ο Χαρίλαος Τρικούπης -, υποστηρίζουν ότι «δεν αποδίδεται δικαιοσύνη με το να λέμε ότι όλοι φταίμε – κάτι που σημαίνει ότι δεν φταίει κανείς – και με την προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών στους πάντες». Οι πιο επιμελείς μελετητές των κομματικών non paper δε, από προχθές, επικαλούνται και τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών γιατί συμφώνησε με τον Αλέξη Τσίπρα πως «ένα τσουβάλιασμα ευθυνών, τελικά οδηγεί σε μια ατιμωρησία, μια συγκάλυψη» προτού ζητήσει η δικαιοσύνη να κινηθεί άμεσα.