Η οποιαδήποτε άσκηση βίας ως μέσο διαφωνίας σε μια πολιτισμένη πρωτίστως και δημοκρατική δευτερευόντως κοινωνία πρέπει να είναι ομόφωνα καταδικαστέα. Πολλώ μάλλον δε όταν η διαφωνία έγκειται σε πράγματα ή σε θέματα στα οποία δεν έχουμε την απαραίτητη γνώση ώστε να έχουμε και γνώμη. Διότι, για παράδειγμα, εγώ που είμαι γιατρός, προφανώς δεν μπορώ να διαφωνήσω με τον πολιτικό μηχανικό για το ποιος πρέπει να είναι ο οπλισμός ενός κτιρίου. Δεν μπορώ λοιπόν να έχω γνώμη για το ειδικό αυτό θέμα.  Μπορώ να διαφωνήσω και να έχω άποψη για το εάν μου αρέσει ένα φαγητό, για μια εικόνα που βλέπω, ένα τοπίο ή να εκφράσω τη γνώμη σε θέματα τα οποία έχω σπουδάσει σε βάθος. Ακόμη όμως και για θέματα που έχω σπουδάσει σε βάθος, πιθανόν να πρέπει να ανατρέξω στη βιβλιογραφία και να φρεσκάρω τη γνώση μου. Αν κάποιος έχει την ωριμότητα να καταλαβαίνει πότε έχει την απαραίτητη εκπαίδευση για να εκφέρει άποψη για ένα θέμα, η όποια διαφωνία πρέπει να εκφράζεται με πολιτισμένο τρόπο στο πλαίσιο της ευπρέπειας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή