Η ζωή μετά την τραγωδία

Να βρίσκεσαι στην πραγματικότητα ανάμεσα σε ανθρώπους και καταστάσεις αλλά την ίδια ώρα να νιώθεις ότι τα πόδια σου δεν πατούν σταθερά στη γη. Σε κατάσταση «λίμπο», όπως λέγεται. Δυσάρεστο στη σκέψη, ιδιαίτερα δύσκολο για έναν ηθοποιό να το αποδώσει. Ομως εκεί ακριβώς πετυχαίνει διάνα η Βιρζινί Εφιρά, πρωταγωνίστρια της ταινίας «Παρίσι ξανά» (Revoir Paris, Γαλλία, 2022), τέταρτη μεγάλου μήκους κινηματογραφική δημιουργία της Αλίς Βινοκούρ. Εμπνευσμένη από αληθινά περιστατικά, τα οποία μάλιστα έζησε ο ίδιος ο αδελφός της σκηνοθέτριας όταν γλίτωσε παρά τρίχα έπειτα από τρομοκρατική επίθεση το φθινόπωρο του 2015, η ταινία παρακολουθεί από κοντά τη Μία που θα δει τα πάντα να αλλάζουν στη ζωή της όταν επιβιώνει από μια επίθεση σε μπιστρό του Παρισιού. Φυσικά στόχος της Βινοκούρ δεν είναι να σχολιάσει έκρυθμες καταστάσεις των καιρών· αυτό αν γίνεται, είναι παράπλευρο στοιχείο της ταινίας. Εκείνο που την ενδιαφέρει είναι να εξετάσει, περισσότερο ως παρατηρήτρια (όπως δηλαδή και εμείς, οι θεατές), τα επίπονα στάδια μέσα από τα οποία αυτή η γυναίκα θα πρέπει να περάσει για να συνέλθει από το σοκ και να  επανέλθει (αν επανέλθει). Ενοχές, αμφιβολίες, έρευνα, γνωριμίες με ανθρώπους που ήταν παρόντες στην επίθεση και επίσης γλίτωσαν (ένας τραπεζίτης – Μπενουά Μαζιμέλ), θραύσματα μνήμης που αγωνιά να συναρμολογήσει και πάνω απ’ όλα ένας βαθύς εσωτερικός πόνος βυθισμένος στη σιωπή και την απορία – πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να συνέβη σ’ εμένα; Ομολογώ ότι βλέποντας το «Παρίσι ξανά» μου ήταν αδύνατον να μη σκεφτώ τους ανθρώπους που επέζησαν της πρόσφατης τραγωδίας στα Τέμπη, πολλοί από τους οποίους, ίσως να βρίσκονται σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτήν της ηρωίδας στην ταινία.