«Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε την υγεία μόνο όταν είμαστε ήδη άρρωστοι. Και χρησιμοποιούμε όλη την ενέργειά μας για τη θεραπεία. Πρέπει να εργαστούμε προς την κατεύθυνση της πολύ πιο έγκαιρης ανίχνευσης και παρέμβασης, αλλά και της πρόληψης. Οχι μόνο της πρωτογενούς πρόληψης, αλλά κυρίως της δευτερογενούς πρόληψης, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην εμφανίζουν πρόσθετες ασθένειες ή επιπλοκές στην υγεία τους. Αυτό απαιτεί νέα νοοτροπία, νέες δομές και νέους τρόπους χρηματοδότησης. Το βασικό ερώτημα είναι: τι ζητά μια χώρα από το σύστημα υγείας; Προηγμένα νοσοκομεία που μπορούν να θεραπεύσουν σχεδόν τα πάντα ανά πάσα στιγμή ή την καλύτερη μέση υγεία του πληθυσμού; Πιθανόν να υπάρχουν κομμάτια και από τα δύο, αλλά σήμερα έχουμε 95% του πρώτου και αυτό δεν είναι βιώσιμο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή