Είναι ένα βιβλίο που ξεκινάει με τη συνάντηση των Μάλερ και Φρόιντ στην ακτογραμμή της Βόρειας Θάλασσας και ολοκληρώνεται με μία εξήγηση για τον τίτλο που κανείς δεν πρέπει να πάρει τοις μετρητοίς: «Η πιο σωστή στιγμή για να πεθάνεις τελικά». Ο αρθρογράφος των «ΝΕΩΝ», βιογράφος του Μίκη Θεοδωράκη και λάτρης της κλασικής μουσικής – για να μείνουμε σε κάποιες ιδιότητες που γνωρίζουν οι αναγνώστες της εφημερίδας – δοκιμάζεται αυτή τη φορά στο πιο προσωπικό πόνημα. Σκέψεις, η μήτρα των οποίων δεν μπορεί παρά να είναι το πλατωνικό «φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου». Στη δοκιμιακή αυτή διαδρομή ο αναγνώστης θα ανακαλύψει τη «θέληση για θάνατο» των ηρώων διαφορετικών επαναστάσεων – από τη Γαλλική έως την Ελληνική -, τα αρχέτυπα της «Ιλιάδας» και του Ομήρου, τον μύθο του Τριστάνου και της Ιζόλδης, το δίπολο «έρως – θάνατος» ως καταστατικό για την αναπαράσταση της δυτικής τέχνης (αξίζει εδώ η υπενθύμιση στο κομβικό έργο «Ο έρως και η Δύση» του Ντενί ντε Ρουζμόν), τον Μπαχ και τον Μπραμς, μία απρόσμενη συζήτηση περί μουσικής με τον εκλιπόντα καγκελάριο Χέλμουτ Σμιτ στη Γερμανία. Σκέψεις για αυτό που χαρακτηρίζεται ως σκάνδαλο στοχασμού, ενώ παράλληλα ανήκει στην καθημερινότητα της ζωής. Από το βιβλίο δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα, με την άδεια του εκδοτικού οίκου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ