Το 1969, σε τραγικές για τη χώρα μας πολιτικές συνθήκες, με διωγμούς σημαντικών πνευματικών ανθρώπων, εξορίες και μια υπονόμευση της εκπαιδευτικής λειτουργίας, ο δάσκαλός μου Δημήτρης Ροντήρης, που με μύησε στην υποκριτική τέχνη, ένας γίγαντας με διεθνείς αναγνωρίσεις της σκηνοθεσίας, κυρίως του αρχαίου ελληνικού δράματος, που και σήμερα στην Ευρώπη αναγνωρίζεται ως πρωτοπόρος της ερμηνείας του αρχαίου δράματος από σκηνής, ως θεμελιωτής της ανάλογης διδακτικής, με κάλεσε να διδάξω σε μια σχολή που ίδρυσε και στέγασε σε ένα τριάρι στη Μιχαλακοπούλου που νοίκιαζε ως τότε. Ο άνθρωπος που το 1930 που ιδρύθηκε το Εθνικό μας Θέατρο επελέγη από τον μεγάλο πνευματικό ηγέτη του Φώτο Πολίτη, που ανέλαβε τη διδασκαλία από σκηνής των υποκριτικών τεράτων της εποχής (Βεάκη, Παπαδάκη, Νέζερ, Παξινού, Μινωτή, Μανωλίδου κ.ά.), στα μεγάλα έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, το 1969 είχε αρνηθεί να υπηρετήσει την πολιτική της χούντας. Ηταν προσωπικός φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου, όταν απομονώθηκε από το καθεστώς στο σπίτι του στο Καστρί, και ο Ροντήρης πήγαινε κάθε μέρα, χτυπούσε την πόρτα, τον απέπεμπαν οι ασφαλίτες, αλλά εκείνος απαιτούσε, μάταια βεβαίως, να δει τον δάσκαλο. Ο Ροντήρης, μαραζωμένος σε αυτή την απομόνωση για μήνες, όταν αφέθηκε ελεύθερος μακριά από το Εθνικό Θέατρο, που του είχε δώσει ως σκηνοθέτης και διευθυντής πανεπιστημιακή φήμη, και ως ιδρυτής του «Πειραϊκού Θεάτρου», με πρωταγωνίστρια τη μεγάλη τραγωδό Ασπασία Παπαθανασίου, είχε βάλει κυριολεκτικά τα θεμέλια ερμηνείας του αρχαίου θεάτρου και στην Ευρώπη και στην Αμερική, Βόρεια και Νότια. Τότε ξεκίνησε μια νέα διδακτική περιπέτεια ως επιχειρηματίας σε δύσκολη, για τις τέχνες, εποχή. Μαθητής του αριστούχος από το 1957 στην υποκριτική, και τότε πλέον νέος φιλόλογος και θεατρολόγος, ανέλαβα το μάθημα στη σχολή της Ιστορίας Θεάτρου, ενώ το μάθημα της Δραματολογίας δίδασκε ο μέγας Αγγελος Τερζάκης, προσωπικός φίλος και θαυμαστής του δασκάλου. Χορό δίδασκε η χορογράφος και χρόνια συνεργάτιδα του Ροντήρη Λουκία (Σακελλαρίου) και μουσική ο συνθέτης Κώστας Κυδωνιάτης, που είχε γράψει μουσική για τις παραστάσεις του Ροντήρη του «Πειραϊκού Θεάτρου» («Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή και «Μήδεια»).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ