Ο θάνατος που ήλθε φέρνει τον άνθρωπο που έμεινε πίσω στην πραγματικότητα η οποία λέγεται πένθος. Και είναι μεν εύλογος ο θάνατος ως κοινός προορισμός, αλλά ταυτόχρονα και αταίριαστος ως προς αυτό για το οποίο πλάστηκε ο άνθρωπος. Ετσι δημιουργεί ένα τραύμα υπαρξιακό και ψυχολογικό το οποίο ζητά επούλωση. Η πλήρης ίασή του βέβαια θα γίνει με τη βίωση της Ανάστασης, για όποιους πιστεύουν.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ