Για τη Νίκη Μπακογιάννη τι να πεις, αλήθεια. Ασημένια Ολυμπιονίκης το 1996 στην Ατλάντα με 2,03 μ., πάντα με Φόσμπερι. «Τον παλμό αυτόν τον γνώριζαν όλοι. Μου έλεγαν “εσύ με Φόσμπερι πηδάς”. Αφησε εποχή. Δεν ήταν της δικής μου γενιάς ο αμερικανός αθλητής, δεν έκανα ποτέ άλματα με στραντλ, αλλά το Φόσμπερι-φλοπ βοήθησε το αγώνισμά μου. Βασίζεται αυτός ο παλμός στη δρομική ικανότητα του αθλητή, στην ταχύτητά του, στο κάθετο άλμα. Θα έλεγα στη φυγόκεντρο δύναμη. Εκτός από μηχανική ο Ντικ Φόσμπερι είχε ασχοληθεί με εργοφυσιολογία και με το  πώς θα φτάσει σε παραπάνω ύψη το άλμα. Είναι…επιστήμη το άλμα σε ύψος. Τεχνικό αγώνισμα. Σε ποια γωνία θα πηδήσεις, πώς θα κάνεις το άλμα και όλο αυτό δεν είναι η φυσική κίνηση του ανθρώπου όπως είναι ο δρόμος ή οι ρίψεις. Ολα αυτά τα χρησιμοποίησε ο Φόσμπερι και ήρθε η εξέλιξη. Θυμάμαι την Ακερμαν που ήταν στα 2,00 μ. ενώ η Κονσταντίνοβα αργότερα πήγε στα 2,09 και σίγουρα θα μπορούσε να πηδήσει και παραπάνω. Η μηχανική παίζει μεγάλο ρόλο στο άλμα εις ύψος».