Ο θάνατος 57 ανθρώπων στα Τέμπη δεν ήταν «τόσο άδικος», όπως τον χαρακτήρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε χθεσινή του ανάρτηση στο Facebook, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι υπάρχουν και δίκαιοι θάνατοι. Πολύ περισσότερο όμως δεν αποτέλεσε μια «θυσία», κάτι που θα παρέπεμπε σε μια εκούσια πράξη για την επίτευξη κάποιου σκοπού. Είναι προφανές ότι του ξέφυγε η λέξη του Πρωθυπουργού, σε μια προσπάθεια να δώσει λυρική διάσταση στο προφανές και χιλιοειπωμένο: ότι «πρέπει να διορθωθούν όλα τα κακώς κείμενα μιας Ελλάδας που έρχεται από το παρελθόν». Μια αστοχία ήταν, στην οποία τα κόμματα της αντιπολίτευσης έκριναν σκόπιμο να απαντήσουν με μια πλειοδοσία χαρακτηρισμών: «έγκλημα» συντελέστηκε στα Τέμπη σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, «δολοφονία» σύμφωνα με το ΜέΡΑ25. Αλλά μερικές φορές είναι καλύτερη η σιωπή – ιδιαίτερα όταν οι ευθύνες είναι διαχρονικές και διακομματικές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή