Παραδομένη στον χρόνο και την εγκατάλειψη η ολυμπιακή κληρονομιά

Παραδομένο στη φθορά του χρόνου και την αδιαφορία των αρμόδιων φορέων της πολιτείας βρίσκεται το παραλιακό μέτωπο από Παλαιό Φάληρο έως και το ύψος του Μοσχάτου. Ακολουθώντας τη διαδρομή από το Ολυμπιακό Γήπεδο Χειροσφαίρισης και Τάε κβον ντο μέχρι και το Ολυμπιακό Κέντρο Μπιτς Βόλεϊ, συναντά κανείς σε απόσταση αναπνοής δύο κόσμους: από τη μία, παραλιακά, τη φροντισμένη μαρίνα με τα περιποιημένα παρτέρια και τα καλαθάκια απορριμμάτων και, από την πάνω πλευρά, εντός του ίδιου δήμου, παράλληλα με τη Λ. Ποσειδώνος, έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Μπάζα, αγωγοί, παλιά καλώδια, συσκευασίες, πλαστικά, παλιοσίδερα, μπουκάλια και γυαλιά σπασμένα βρίσκονται πεταμένα δεξιά και αριστερά, την ώρα που, στο συγκεκριμένο κομμάτι μεταξύ των δύο ολυμπιακών γηπέδων, ο πεζός δεν θα βρει ούτε ένα καλάθι για σκουπίδια παρά μόνο τρεις σακούλες πλαστικές – με το λογότυπο του Δήμου Καλλιθέας – κρεμασμένες πρόχειρα κατά μήκος ενός συρματοπλέγματος σκουριασμένου και τρύπιου. Ιδια εικόνα παρατηρείται και στα φρεάτια όπου, με απόσταση μερικών μέτρων, το ένα φρεάτιο είναι αφημένο στην τύχη του, γεμάτο φύλλα, κλαδιά και σκουπίδια, και σε άλλο πιο εμφανές σημείο του δρόμου τα φρεάτια είναι φρεσκοβαμμένα και καθαρά. Κατά μήκος της διαδρομής τα κτίρια που ανήκουν στην ολυμπιακή κληρονομιά παραμένουν κατά κύριο λόγο αναξιοποίητα, ενώ μεγάλο κομμάτι τους είναι εσωτερικά λεηλατημένο, με σημάδια φθοράς σε τοίχους, κολόνες και οροφές. Αλγεινή εντύπωση προκαλούν τα αναμμένα φώτα στο εξωτερικό τους κατά τις πρωινές ώρες, σε μια περίοδο που υποτίθεται γίνεται έκκληση για εξοικονόμηση ρεύματος από το κράτος προς τους πολίτες και τους φορείς που αυτό εποπτεύει.