Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα. Μαζί με την επίσημη είσοδο της άνοιξης, την εαρινή ισημερία. Κι έχει μια κάποια σημειολογία αυτό. Από σήμερα, οι μέρες μας θα αρχίσουν να είναι μεγαλύτερες από τις νύχτες μας. Και, όπως μου έλεγε ένας σπουδαίος λογοτέχνης, η ποίηση – το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος – «ευδοκιμεί» κάτω από το φως. Και η απόδειξη είναι ότι στις βόρειες χώρες, με τις μεγάλες χειμωνιάτικες νύχτες που, για να περάσουν, θέλουν παραμύθια από αφηγητές – παραμυθάδες, ανθεί το μυθιστόρημα. Ο Τολστόι και ο Ντοστογέφσκι το ξέρουν. Αντίθετα, εδώ στον Νότο, κάτω από το αδυσώπητο φως, ο άνθρωπος μοιάζει να έχει ανάγκη τον έμμετρο στίχο, την προβοκάτσια του λόγου, τη σύντμησή του, να λες λίγα και να εννοείς πολλά, ακόμη και την αυθαιρεσία του. Αυτό που είναι η ποίηση δηλαδή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή