Και διηγώντας τα να κλαις

Είναι 20 Σεπτεμβρίου του 1962. Ο στρατηγός ντε Γκωλ προαναγγέλλει με τηλεοπτικό του διάγγελμα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας με άμεση και καθολική ψηφοφορία. Ο ίδιος είχε εκλεγεί το 1958 από ένα Σώμα 80.000 μεγάλων εκλεκτόρων, σύμφωνα με το νεόκοπο τότε Σύνταγμα της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας. Παλαιότερα, επί 3ης και 4ης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Ρεπουμπλίκ εκλεγόταν από ένα πολύ πιο περιορισμένο Σώμα, αποτελούμενο μόνο από τους βουλευτές και τους γερουσιαστές. Η ανάμνηση του Κάρολου Λουδοβίκου Ναπολέοντα, ανιψιού του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, και μοναδικού προέδρου της Δημοκρατίας που είχε μέχρι τότε εκλεγεί, το 1848, με καθολική ψηφοφορία – ή μάλλον ημικαθολική, αφού οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου -, για να ανακηρυχθεί τελικά Αυτοκράτορας, είχε βαρύνει στην επιλογή των ακόλουθων πολιτευμάτων. Αλλά ο ντε Γκωλ, παρότι βασική κινητήρια δύναμη για την εισαγωγή του νέου Συντάγματος, ήθελε να προσδώσει στο προεδρικό αξίωμα μεγαλύτερο πολιτικό βάρος.