Οι κλοπές καλωδίων στο δίκτυο των σιδηροδρόμων για να πουληθεί ο χαλκός τους δεν ανακαλύφθηκε μετά το δυστύχημα στα Τέμπη. Συμβαίνουν πολλά χρόνια και, για να είμαστε ειλικρινείς, σχεδόν ποτέ δεν αναλήφθηκε συστηματικά δράση εναντίον όσων τις διαπράττουν. Αλλά είναι ένδειξη κακών αντανακλαστικών η μετατροπή του αδικήματος από πλημμέλημα σε κακούργημα, όπως ανήγγειλε χθες ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας. Ουδείς προφήτης κατόπιν εορτής.

Και στο κάτω κάτω ίσως πιο σοβαρό πρόβλημα από τον επιεική νόμο είναι η αδυναμία εφαρμογής του, η αδυναμία επιβολής της τάξης. Αυτοί που κλέβουν τον χαλκό από τα καλώδια των τρένων, στην πλειονότητά τους, είναι οι ίδιοι που κλέβουν τις προτομές σπουδαίων προσωπικοτήτων από τις πλατείες της πόλης. Αλλά η πράξη τους δεν θεωρείται προτεραιότητας για τις διωκτικές Αρχές, γι’ αυτό και δρουν ανενόχλητοι. Σε γενικές γραμμές, τους ξέρουν. Διαβάζω συχνά στον Τύπο την έκφραση «μέλη της γνωστής ευπαθούς ομάδας». Είναι ευφημισμός της πολιτικής ορθότητας για τους Ρομά, που όλο εκπονούνται προγράμματα ένταξής τους και όλο αποτυγχάνουν. Θεωρείται προοδευτική η ανοχή της χαμηλής πλην κοινωνικά επιζήμιας και επικίνδυνης παραβατικότητάς τους. Αλλά στα κράτη δικαίου η δικαιοσύνη είναι όντως τυφλή – και δεν επηρεάζεται από τους ψυχοπονιάρηδες κοινωνιολόγους.