Από την προσφυγιά, στη φοιτητική ζωή

Χειρόγραφα κιτρινισμένα από τον χρόνο, γεμάτα σφραγίδες και υπογραφές, μοιάζουν υπηρεσιακά και απρόσωπα. Εγγραφα που αναδύθηκαν από το τεράστιο ιστορικό αρχείο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, πιστοποιητικά και αιτήσεις, φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων, η ηλικία των οποίων αγγίζει περί τον έναν αιώνα. Αν όμως δοκιμάσει κάποιος με υπομονή να τα «ξεψαχνίσει», θα ανακαλύψει πως μέσα τους κρύβουν δεκάδες προσωπικές και ιδιαίτερες ιστορίες: υποψήφιους φοιτητές που αιτούνταν – ακόμη και από τον ίδιο τον Νικόλαο Πλαστήρα – να αναγνωριστεί το απολυτήριό τους από τα σχολεία της Σμύρνης ως ισότιμο με το ελληνικό ώστε να μπορέσουν να εγγραφούν στο πανεπιστήμιο. Φοιτητές που ζητούσαν να τους επιστραφούν τα δίδακτρα που είχαν προκαταβάλει, καθώς ειδική νομοθεσία τούς επέτρεπε να σπουδάσουν ατελώς. Αδελφές που αιτούνταν την επιστροφή των διδάκτρων των αιχμαλώτων αδελφών τους κι άλλοι που διαμαρτύρονταν για την εξαίρεσή τους από τα συσσίτια. Ενορκες καταθέσεις μαρτύρων που πιστοποιούσαν τη μικρασιατική καταγωγή προσφύγων, αλλά και αναφορές στον Τύπο για την ανησυχία των πρυτανικών Αρχών σχετικά με την απώλεια εσόδων λόγω της ατελούς εγγραφής φοιτητών.