Κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ τα Τέμπη. Οι αναμνήσεις εκείνης της μοιραίας βραδιάς και των εικόνων από τα συντρίμμια δεν θα συντροφεύουν μόνο εκείνους που γλίτωσαν τη ζωή τους ή τις οικογένειες που πενθούν για τον άδικο χαμό των αγαπημένων τους προσώπων. Βρίσκονται στο μυαλό όλων των πολιτών της χώρας, που πέραν όλων των άλλων είδαν στη σύγκρουση δύο τρένων στα Τέμπη να εξανεμίζονται οι ελπίδες τους για μια «άλλη» Ελλάδα, μακριά από τις παθογένειες του παρελθόντος.

Κι όμως, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Η επανέναρξη της λειτουργίας των σιδηροδρόμων, παρά την ανησυχία που εύλογα επικρατεί, οφείλει να είναι μια αισιόδοξη εικόνα, που θα παραπέμπει στο μέλλον και την εξωστρέφεια. Ο συμβολισμός ενός τρένου που, αργά αλλά σταθερά, θα φτάσει σώο στον προορισμό του πρέπει να δώσει ώθηση για μια νέα, καλύτερη εποχή, στην οποία η ασφάλεια δεν θα είναι ζητούμενο, αλλά δεδομένο. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των 57 θυμάτων από την υπόσχεση πως κανείς δεν θα βρεθεί, ποτέ ξανά, να παλεύει για ανάσα ανάμεσα σε φωτιά και λαμαρίνες. Είναι μια υπόσχεση που πρέπει να τηρήσουν όλοι, σε όποιο πόστο του κρατικού μηχανισμού κι αν βρίσκονται.

Η πραγματική δύναμη μιας χώρας φαίνεται και από την έμφαση που δίνει στα μέσα σταθερής τροχιάς. Και η επανεκκίνηση, όσο δύσκολη ή επώδυνη κι αν είναι, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της χώρας.