Συνεργασία

Ωστόσο, όποιος τον παρακολούθησε διέκρινε από πόσο μακριά ξεκινούν οι συμμετέχοντες σ’ αυτόν. Τόσο μακριά ώστε ο ένας να γνωρίζει πως οφείλει σε μεγάλο βαθμό την εκλογική νίκη του 2019 – αλλά και πολλές από τις μετέπειτα επιτυχίες του – στο κεντρώο λουστράρισμα της παράταξής του με κεντροαριστερές μεταγραφές, κι ο άλλος να έχει πειστεί ότι το κόμμα του έχασε τη θέση του στον δικομματισμό εξαιτίας της κυβερνητικής συνεργασίας του 2011-2014. Μια επανάληψη, λοιπόν, της μετεκλογικής συμπόρευσης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν εμποδίζεται μόνο από την ανύπαρκτη σχέση των προέδρων τους. Οι επαγγελματίες της πολιτικής, άλλωστε, ξέρουν να αφήνουν στην άκρη τα προσωπικά τους όταν το απαιτεί το κομματικό συμφέρον. Το μεγαλύτερο ανάχωμα για έναν τέτοιο συνασπισμό είναι πως κανείς τους δεν θα τον αποδεχθεί ειλικρινά ακόμη κι αν αναγκαστούν να τον σχηματίσουν – αφού, ο μεν θεωρεί ότι δεν θα του επιτρέπονται οι γρήγορες αποφάσεις, ο δε ανησυχεί για τα σημάδια που θα αφήσει στο άλλοτε κραταιό Κίνημα. Επομένως, υπάρχει πιθανότητα να αποδειχθεί πιο βραχύβιος κι από τον προηγούμενο. Η πολιτική σταθερότητα, δηλαδή, ίσως υπονομευθεί από εκείνους που θα κληθούν να τη διασφαλίσουν.